شاید تا هفته گذشته اگر از استقلالی‌ها می‌خواستند مسبب نتایج ضعیف این تیم را معرفی کنند، همگی به جواد نکونام رای می‌دادند و عده کمی شیوه مدیریت باشگاه را در به وجود آمدن وضعیت فعلی دخیل می‌دانستند؛ هرچند در جامعه هواداری نسبت به احمد شهریاری و فرشید سمیعی هم رویکرد مثبتی وجود نداشت. شکست در دربی هم سبب شد اعتراض استقلالی‌ها نسبت به سرمربی این تیم به اوج خود برسد و آنها فشار را به جایی رساندند که نکونام مجبور به استعفا شد. اما بعد از اینکه درخواست کناره گیری وی از سوی مدیریت باشگاه وتو شد، آنگاه طرفداران، دو ضلع جدید دیگر هم برای دلایل ناکامی‌شان در این فصل پیدا کردند؛ یعنی شهریاری و سمیعی!

مخالفت این دو نفر با رفتن نکونام – به هر دلیلی که بود – سبب شده استقلالی‌ها اکنون نقش آن ها را در نتایج بد تیم پررنگ بدانند چرا که در حالت عادی هم اخبار سو مدیریت، اختلاف با کادرفنی، جذب عجیب بازیکنان بوسنیایی و ... برای اینکه ثابت کند مدیریت باشگاه هم در این روزهای سیاه مقصر است، کافی بود که مخالفت با استعفای سرمربی ناکام هم به این دلایل اضافه شد. در واقع اگر مطالبه اصلی استقلالی‌ها تا روز جمعه فقط اخراج نکونام بود، از حالا به بعد رفتن هر سه این نفرات تبدیل به خواسته اصلی جامعه هواداری شده و انگار این بیراهه‌ای بود که خود سمیعی و شهریاری برای ادامه مسیر انتخاب کردند.